Limburg

Op vrijdag 13 april vergaderden Provinciale Staten voor het eerst in haar nieuwe samenstelling. De belangrijkste punten van de agenda waren de benoeming van de nieuwe gedeputeerden en de behandeling van het coalitieakkoord van CDA, PvdA en PNL.

‘Een heftige vergadering.’ Reageert SP fractievoorzitter Felix van Ballegooij een dag na de vergadering. ‘De sfeer was tijdens de hele vergadering erg slecht. Er werd slecht naar elkaar geluisterd, beantwoording bleef vaak uit en zowel coalitie als oppositie schuwden de grote woorden niet.

Herman Vrehen vond het in zijn eerste termijn niet nodig om het coalitieakkoord toe te lichten en ging niet tot nauwelijks in op vragen en amendementen van andere partijen, Odile Wolfs was blij met het akkoord maar gaf tussen de regels door aan dat het voor de PvdA alles of niets was geweest en Piet Franssen (PNL) was vooral bij dat zijn partij had kunnen aansluiten bij de coalitie.
De kritiek van de SP op het coalitieakkoord is dat het veel te vaag is, niet ambitieus is (anders had men wel concretere doelstellingen opgesteld) en alle kanten uit kan schieten. Oude wijn in nieuwe zakken dus.’

De vlam sloeg in de pan bij het behandelen van een initiatiefvoorstel van CDA en PvdA over de nieuwe vergaderstructuur en stemverhoudingen binnen commissies en presidium. Enkele weken eerder was door de fractievoorzitters van alle partijen afgesproken dat deze plannen in een tijdsbestek van enkele maanden in gezamenlijkheid zouden worden uitgewerkt. Tegen alle afspraken in dienden CDA en PvdA hun eigen voorstel enkele dagen voor de Statenvergadering in als initiatiefvoorstel.

Van Ballegooij: ‘De noodzaak om het voorstel in te dienen was en is er niet. De nieuwe Staten gaan pas net aan de slag, het is veel verstandiger om de eerste maanden ervaring op te doen en vervolgens bekijken of het nodig is om bepaalde verordeningen aan te passen.

Maar toch werd het voorstel ingediend. In het voorstel wordt een nieuwe commissiestructuur voorgesteld en worden de stemverhoudingen aangepast ten gunste van de coalitie. Volgens Vrehen is een wijziging van de stemverhoudingen noodzakelijk aangezien de coalitie maar een krappe meerderheid in de Staten heeft. Ofwel: we moeten onze eigen agenda doordrukken en zijn bang dat we hier te weinig steun voor vinden.

CDA en PvdA namen nog niet eens de moeite om te antwoorden op vragen van Statenleden of om in te gaan op ingediende amendementen. Men moest en zou hun zin doordrijven om dit straks voortaan altijd te kunnen doen.
Blijkbaar vertrouwen CDA en PvdA de oppositiefracties niet. Men is bang dat hun voorstellen worden afgeschoten en kiest daarom voor zware middelen om hun wantrouwen te formaliseren in verordeningen en regels. Vrehen noemde het ‘het inperken van de bureaucratie’. Ik ga er vanuit dat hij ‘democratie’ bedoelde. Deze houding getuigd van weinig respect voor democratische processen en is regentesk te noemen. Herhaaldelijk is de Commissaris van de Koningin (Frissen) gevraagd om in te grijpen en om een uitspraak over de hele gang van zaken te doen. Deze uitspraak bleef uit.’

Toen de coalitiepartijen weigerden om in te gaan om een aantal amendementen en hun voorstel ongewijzigd in stemming te brengen, is de SP samen met de VVD opgestapt.

Deze stap heeft Frissen er uiteindelijk toe bewogen om toch met CDA en PvdA te gaan praten. Dit heeft er uiteindelijk toe geleidt dat het voorstel van beide fracties is aangepast.

Van Ballegooij: ‘Al vanaf het begin van de discussie werd duidelijk dat het CDA de PvdA volledig in de tang heeft. Odile Wolfs is een aantal keer naar Vrehen gelopen om te overleggen. Ook in haar betoog en voor L1 radio liet ze doorschemeren dat het beter was geweest om het voorstel eerst verder uit te werken of delen niet in stemming te brengen.

De PvdA heeft voor het pluche gekozen terwijl ze van tevoren wist welke consequenties dit voor de fractie in de Staten zou hebben.

Het nieuwe college van Gedeputeerde Staten wil de komende tijd met iedereen gaan praten om het coalitieakkoord verder uit te werken. Met iedereen, behalve de Provinciale Staten. Vrehen en consorten laten het hoogste orgaan van de provincie liever links liggen en hebben geen behoefte aan kritische vragen. De tijd van de regenten lijkt weer teruggekeerd.

Voor de SP betekent dit maar een ding: samen met de mensen gaan knokken voor een beter Limburg. De komende jaren moeten we samen met de Limburgers en onze SP afdelingen in de provincie aan de slag gaan om Limburg socialer en mooier te maken. Dit doen we door voorstellen in te dienen voor gratis openbaar vervoer, een fatsoenlijke jeugdzorg, kleinschalige en duurzame landbouw enzovoorts.

Alternatieven en energie is er genoeg!’