Limburg

Gezond zijn betekent meer dan niet ziek zijn. Gezond zijn is optimaal leven op lichamelijk, mentaal en sociaal vlak. Daar is meer voor nodig dan medische zorg of op winst berekende indicaties voor thuiszorg. Zorg is een product geworden waar velen tegen hun wil afhankelijk van zijn. Is het economische vraag-en-aanbodprincipe wel ethisch verantwoord? Hoe menswaardig is onze zorg als we mensen die genezen kunnen worden niet helpen omdat de behandeling te duur is?

Steeds meer zorgaanbieders en ziekenhuizen raken financieel in de problemen. De winstgevendheid lijkt minder voorspoedig dan de eigen rekenmeesters voorspellen. De klappen vallen telkens weer op de werkvloer en dat gaat vaak ten koste van de kwaliteit. Ook de druk op de schouders van mantelzorgers wordt alsmaar groter terwijl het management blijft zitten en steevast kan rekenen op een zelf toebedeeld topinkomen. Zorgorganisaties reorganiseren zich suf, doen het met minder personeel en zorg wordt per minuut geregistreerd om vooral niet meer te geven dan waarvoor betaald wordt. Het aantal organisaties dat fraudeert door onterecht zorguren te declareren groeit. Bedenk daarbij ook nog eens dat de uren die nodig zijn om te registreren uit het zorgbudget worden betaald.

Ook Orbis Medisch Centrum dreigt dit jaar wederom miljoenen minder winst te boeken. Dat wordt zelfs als ‘verlies’ beschouwd. ‘Een forse onderproductie’ is volgens de woordvoerder de belangrijkste oorzaak. Wat is dit voor taalgebruik? Zijn er te weinig mensen ziek of neemt de behoefte aan zorg af? Om ziek te mogen zijn moet er in dit land fors betaald worden. Daar zit die zogenaamde productie en dus ook de winst. Het doel van zo’n medisch bedrijf is winst te maken en een gezonde samenleving levert vanuit die doelstelling nu eenmaal minder op dan een kwakkelende samenleving.

Zonder het juiste zorgverzekeringspakket krijg je niet wat nodig is of kun je langs de kassa om af te rekenen. Maar gezondheidszorg is mensenwerk met een sterk morele grondslag. Hierbij gaat het toch vooral om hulpvaardigheid, menselijke waardigheid en optimale inzet van (medische) kennis? Het aanbieden van de juiste zorg en professionele hulpverlening zou toch het leidmotief moeten zijn? In plaats daarvan heeft de marktwerking de hele sector zwaar verziekt.

In de managementwereld van zorgverzekeraars, verdienmodel, productiecapaciteit en winstmaximalisatie is geen plaats voor sociale en menselijke aspecten als hulpvaardigheid, naastenliefde, geborgenheid en betrouwbaarheid. Sinds de ‘vermarkting’ van de gezondheidssector is dat verdwenen. De professional die vol overtuiging gekozen heeft voor een zorgzaam beroep wordt de waardigheid van het vak ontnomen. Verplegers, hulpverleners en thuiszorgmedewerkers hebben een bewuste beroepskeuze gemaakt waarbij hulpvaardigheid en zorg leidend is. Sociale omgang en deskundigheid in uitoefening van hun beroep doen meer goed dan het registreren van de minuten die het ‘kost’.

Elke vorm van zorg, medisch of psychisch, dient door de overheid gewaarborgd te worden vanuit een morele en zelfs wettelijke zorgplicht. Verzorging hoort bij de menselijke aard en dient vanuit een menswaardig oogpunt voor iedereen bereikbaar te zijn. Lees de ‘Hippocrates Eed’ en u begrijpt mijn punt. Een gezonde samenleving is een weerbare samenleving. We streven allemaal naar een volwaardig en gezond leven. Wie is hier niet bij gebaat?

Dit artikel is geschreven door fractievoorzitter Daan Prevoo en is gisteren gepubliceerd in de Limburgse kranten.