Limburg

Opmerkelijk was 'ie zeker, die toespraak van de Limburgse Gouverneur tijdens de Nieuwjaarsreceptie.
En spraakmakend.
Politici zouden zich teveel door hun 'controlementaliteit' en door de media laten leiden. Zowat de hele provinciale politiek viel inmiddels over Van Voorst tot Voorst heen. 'Gouverneur hekelt pers en politici' kopte deze krant daags erna. Maar was dat eigenlijk wel zo?

(Een opinieartikel van SP-statenlid Rob Janssen in dagblad 'De Limburger')

Nu was ik zelf als SP-Statenlid ook aanwezig op die bewuste nieuwjaarsreceptie. Geschoffeerd of in mijn hemd gezet voelde ik me als volksvertegenwoordiger echter niet. Dat de Gouverneur 'pers en politici hekelde' was rationeel gezien dan ook een wat al te boude bewering. Wel gooide hij wat balletjes op over enerzijds publicitaire, en anderzijds bestuurlijke aspecten van Provinciale Staten. Aangaande dat bestuurlijke: Als de gouverneur bedoelde te zeggen, dat Statenleden en journalisten hun controletaak (en -plicht!) maar moeten laten varen, omdat dat alleen maar lastig zou zijn voor het college van GS, dan is dat zonder meer discutabel. En waarschijnlijk ook contraproductief. Want dat zou voor elke gekrenkte volksvertegenwoordiger juist een aanleiding zijn om de messen nog 'ns extra te slijpen. De vraag is echter: Was dat wel de boodschap van de Gouverneur? En zo nee; wat bedoelde hij dan wel? Het is goed, dat het CDA als grootste fractie in Maastricht opheldering heeft gevraagd over deze vragen. Want helderheid over waar de Commissaris der Koningin in een provincie zelf staat, is cruciaal voor het functioneren van de provinciale politiek. Maar dan de gewraakte uitspraken over de pers. Ik ben geneigd te denken, dat de gouverneur hier een punt had. Als hij beoogde uit te drukken, dat politici hun agenda niet enkel en alleen door de pers moeten laten bepalen, dan heeft hij mijns inziens gelijk. Publiciteitsgeilheid en scoringsdrift van de kant van politici leidt niet zelden tot problemen; zowel landelijk als regionaal en lokaal. Gevolg: verziekte debatten die niet gaan waarover ze zouden moeten gaan. Het Limburgse Symbiose-debat van afgelopen najaar leek zich bijvoorbeeld voor het belangrijkste gedeelte in de media af te spelen. Immers: in de krant deden enkele hoofdrolspelers hun meest interessante en saillante uitspraken. Dat leidde vervolgens in de Staten tot dusdanig onduidelijke verhoudingen, dat een coalitie-breuk ternauwernood kon worden voorkomen. Als de Gouverneur de politiek voor 'multimediale' orgiën zoals het Symbiose-debat heeft willen waarschuwen, dan mag de politiek zich dat best ter harte nemen. Waarschuwen is iets anders dan 'hekelen'. En getuige de recente ophef over die bewuste toespraak, moeten we ons het volgende afvragen: Is het niet zo, dat we nu met z'n allen in de val getrapt zijn, waarvoor de Gouverneur ons juist wilde waarschuwen?