Limburg

Eind augustus maakte het CDA in Sittard-Geleen bekend dat huidig gedeputeerde in Limburg Noël Lebens bij de komende gemeenteraadsverkiezingen de lijsttrekker wordt. Verder werd bekend dat hij ook de eerste kandidaat is voor een wethouderspost. Volgens de Statenfractie van de SP haalt de CDA-afdeling van Sittard-Geleen hiermee een zeer capabele politicus binnen. Al snel werd duidelijk dat de gedeputeerde echter niet onvoorwaardelijk zou vertrekken naar de gemeentepolitiek. Alleen als het CDA genoeg zou winnen om een of meerdere wethouders te kunnen leveren, dan zou hij de overstap maken. Zo niet, dan wil Lebens graag gedeputeerde blijven. Tot aan de verkiezingen blijft hij in het zadel als provinciebestuurder.

De Statenfractie van de SP heeft toen vragen gesteld aan het provinciebestuur over de kwestie. Tijdens een extra vergadering op 13 september werd de kwestie in Provinciale Staten besproken. Wat de SP betreft gaat het niet om de integriteit van de gedeputeerde en ook niet over de vraag of dit wel mag. Ook gaat het niet om transparantie of achterkamers, de gedeputeerde is immers zeer open en eerlijk over zijn voornemen.

Waar het de SP wel om gaat is het imago van de politiek. Want de keuze van de gedeputeerde is opmerkelijk. Alleen als hij bij de verkiezingen genoeg wint om bestuurder in de gemeente te worden, zal hij opstappen als bestuurder in de provincie. Een dergelijke baangarantie treft men in deze tijd nergens meer aan! Welk beeld levert dat op bij de kiezer? Limburg kraakt en piept onder de gevolgen van de economische crisis, het aantal werklozen stijgt en steeds meer mensen raken in de financiële problemen. Net nu, in deze tijd, moet je als volksvertegenwoordiger laten zien dat je voor het volk en haar belangen staat. En dat doe je niet door vast te houden aan een goedbetaalde baan in het openbaar bestuur en ondertussen op avontuur te gaan met een baangarantie in de achterzak. Het vertrouwen van mensen in de politiek verdwijnt juist door dit soort kwesties.

Ook praktisch zal de gedeputeerde een aantal valkuilen tegenkomen op weg naar de gemeenteraadsverkiezingen. Een deel van zijn werkzaamheden in het provinciebestuur hebben direct betrekking op de gemeente Sittard-Geleen. Hij zit dus in de positie om de beurs te vullen van de gemeente waar hij over een half jaar mogelijk aan de slag gaat. Daarnaast zal het lastig zijn om de rol van gedeputeerde, lijsttrekker en kandidaat-wethouder in de campagne van elkaar te onderscheiden. Gaat de lijsttrekker campagne voeren met alle successen die hij als provinciebestuurder voor de gemeente heeft behaald? En wat als de verkiezingen niet zo rooskleurig uitpakken voor het CDA in Sittard-Geleen? Dan blijft hij zitten op de stoel van gedeputeerde, terwijl iedereen weet dat hij liever ergens anders zat.

De kwestie had ook heel anders kunnen uitpakken. De gedeputeerde had kunnen aankondigen geheel te kiezen voor de gemeentepolitiek en dus meteen een punt te zetten achter zijn bestuurscarrière in de provincie. Dan had hij eervol afscheid genomen van de provincie om onbelemmerd campagne te kunnen voeren in de gemeente. Helaas is dat niet gebeurd, een gemiste kans voor het imago van de politiek.