Limburg

Jong, goed gebekt, druk bezet en een tikje chaotisch. Van links tot rechts klinkt lof voor Felix van Ballegooij, een SP’er die niet voldoet aan de clichés. Deel 1 in een serie portretten van lijsttrekkers bij de Provinciale Statenverkiezingen.

Een artikel in Dagblad de Limburger van woensdag 21 februari 2007 door Paul van de Steen

‘Weg met dit kutbeleid’ stond er op zijn spandoek toen Felix van Ballegooij op 2 oktober 2004 meeliep tijdens een vakbondsdemonstratie tegen het kabinet Balkenende-III. Vond-ie even nodig. Normaal gesproken zal de lijsttrekker van de Socialistische Partij in Limburg zulke woorden niet zo snel in de mond nemen. De SP probeert zich te ontworstelen aan het imago van tegenpartij. De diplomaat Van Ballegooij lijkt al zo ver te zijn. Hij gaat graag op zoek naar de consensus, naar raakvlakken met andere partijen. „Toen Peter van Zutphen nog leider van de SP was in Provinciale Staten haalden we bijna elke dag de krant, maar
we mochten blij zijn als er één keer per jaar een motie van de SP werd aangenomen”, weet Edwin Bus, de huidige fractievoorzitter van de Socialisten in de Staten. Zelf was hij als opvolger van Van Zutphen al wat buigzamer. „Maar veel minder dan Felix. Als ik iets heb opgeschreven, wil ik er hooguit nog twee, drie woorden aan veranderen. Willen ze meer, dan kunnen ze de pot op. Bij Felix niet. Die telefoneert rustig urenlang over een voor meerdere partijen aanvaardbare terminologie. Hij stelt wel zijn grenzen, hoor. Er mag water bij de wijn, maar de wijn moet wel wijn blijven.”

Van Ballegooijs cv begint als die van meer SP’ers. Zijn wieg stond 26 jaar geleden in Oss, de plek waar Jan Marijnissen en de partij
groot werden. Vader Johan van Ballegooij werd rond de geboorte van zijn zoon lid van de SP. Omdat hij adjunct-directeur van een gevangenis was, kon hij niet echt actief de deuren langs om het imago van de partij als beweging van de ‘Rode Jehova’s’ eer aan te doen. Het ontbrak hem bovendien aan tijd.

De kleine Felix heeft nog minder meegekregen van de Osse SP. Toen hij goed en wel op de lagere school zat, verkaste hij met zijn familie naar Roermond. Thuis ging het vaak over politiek en leerde Van Ballegooij junior discussiëren. Als middelbare scholier werd het serieus en nam hij zitting in de Roermondse jongerenraad. Daar scoutte Dré Peters hem voor Democraten Roermond. Zeventien was Van Ballegooij toen hij als nummer vijf op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen kwam te staan. „Tja, als je ver wilt komen, moet je vroeg beginnen”, verklaarde hij in het Limburgs Dagblad. Een colbert en een stropdas moesten ervoor zorgen dat oudere politici hem serieus namen.

De jongeling haalde het niet, maar ging wel commissiewerk doen voor de fractie. Dré Peters, zijn politiek leider van destijds en
tegenwoordig raadslid voor de VVD, is nog altijd lyrisch over Van Ballegooij. „Hij was goed gebekt, verbaal aanwezig en had een nuchtere blik op zaken. Geen oppositie om de oppositie, maar om een doel te bereiken. Ik zou hem nu nog graag in mijn fractie hebben. Dat hij bij de SP terecht is gekomen, heeft me verrast. Maar het is goed dat hij actief is. Zoveel jongeren zijn er niet op dat niveau.”

De definitieve overstap naar de Socialisten vond plaats rond de millenniumwisseling. Gesprekken met vader Johan droegen bij aan die keuze. „Al heb ik nooit enige druk op hem uitgeoefend. Hij maakte zijn keuze zelf.”

Felix van Ballegooij noemt een artikel in het SP-blad Tribune beslissend. „Het ging over de tweedeling. Er stond dat tweederde van het privé-vermogen in handen is van de 10 procent rijkste Nederlanders. Dat vond ik onverteerbaar.” De Roermondenaar werd niet zomaar lid. Hij begon vrijwel onmiddellijk met het oprichten van een plaatselijke SP-afdeling, die hij sinds vorig jaar ook als fractievoorzitter in de raad vertegenwoordigt.

Felix van Ballegooij. foto Harry Heuts

Het Statenlidmaatschap kwam nog eerder. Vier jaar geleden stond hij vijfde op de kandidatenlijst. „Achteraf eigenlijk te laag, gezien
zijn talent”, vindt Statenlid Bus. „Hij kwam pas in de Staten toen een van de eerste vier al na twee maanden afviel vanwege een nieuwe baan. Felix viel meteen op: ging niet over één nacht ijs, verzamelde de juiste informatie en netwerkte goed.”

Bus - zelf „min of meer bij toeval” fractievoorzitter geworden - doet nu graag een stapje terug voor zijn jonge partijgenoot. „Ik ben
meer het type degelijke ambtenaar. Felix heeft meer uitstraling. Als zijn rechterhand kan ik ook mijn nut hebben, want hij is nog al eens chaotisch. Bij een vergadering komt hij vaak te laat binnen en moet dan nog beginnen aan het voorbereiden van een motie of iets anders belangrijks. Maar als zijn agendapunt komt, weet hij toch nog een goed betoog te houden. Twee, drie jaar geleden vergat hij ook nog wel eens een afspraak. Of hij was opeens een week verdwenen vanwege een vriendin in het buitenland.”

Zijn huidige vriendin is Margriet van Hek, derdejaars op de lerarenopleiding maatschappijleer in Tilburg waar Van Ballegooij
vierdejaars is. Schoolfeesten en een schooluitstapje naar Istanbul deden het vuur ontbranden. Politiek is in hun gesprekken een onvermijdelijk onderwerp. „Bij mij kan hij zijn standpunten aanscherpen”, zegt Van Hek met enige ironie. „Ik ben lid van de PvdA, meer iemand van het midden. Felix is nog vrij idealistisch. Dan zeg ik: dat klinkt wel leuk, maar het werkt voor geen meter.”

Haar vriend woont anti-kraak in het voormalige Bisschoppelijk Paleis in Roermond, volgt nog altijd zijn opleiding in Tilburg en geeft
- met dispensatie - al les aan havo- en vwo-scholieren op het Valuascollege in Venlo. Daarnaast is er nog een enorme hoeveelheid
politiek werk. Van Ballegooij wordt overstelpt met mail en post en „die telefoon lijkt soms wel aan zijn oor vastgeplakt”. Toch kan hij volgens Van Hek redelijk goed afstand nemen. „Dan gaat de knop om en is het: nu even niet.”